“Mü’minin niyeti amelinden hayırlıdır. Münafığın ameli ise niyetinden hayırlıdır. Herkes kendi niyetine göre amel işler. Mü’min hayır ve iyilik niyetiyle bir amel işlediğinde kalbinde bir nur ve feyiz bulur.” Hadis-i Şerif (Camiüs-Sağır,4/3810.)

Resûlullah sallallâhü aleyhi ve sellem: “Helâk edici yedi şeyden sakınınız.” buyurdular. Ashâb-ı Kirâm, “Yâ Resûlallâh! Onlar nelerdir?” diye suâl edince buyurdular ki: “Allâhü Teâlâ’ya şirk koşmak, sihir yapmak, Allâhü Teâlâ’nın, (öldürülmesini) haram kıldığı bir kimseyi haksız yere öldürmek, yetimin malını yemek, ribâ (faiz) yemek, savaş günü sırt çevirip kaçmak ve kendi hâlindeki iffetli mümin kadınlara zina iftirasında bulunmak.”

Sultan Üçüncü Ahmed Han zamanında dört sene kadar sadrazamlık yapmış olan Şehit Ali Paşa’nın Tâlimâtnâmesi’nin bazı kısımları derlenerek paylaşılmıştır.

Allâhü Teâlâ, Münâfikûn Sûresi’nin 10. âyet-i kerîmesinde müminleri ikaz ederek her müminin nâil olduğu rızıktan daha hayatta iken infâkta bulunmasını, bilâhare öleceği vakit hissedeceği pişmanlığın kendisine fayda vermeyeceğini bildirmekte ve mallarına, evlâtlarına münafıklar gibi mağrur olarak cimrice yaşamaktan nehyetmektedir.

Abdullah bin Mesud (r.a.) şöyle buyurmuştur: “Günah işleyen kimseler dört kısımdır. Bunlardan iki kısmın, Hazret-i Allâh’ın mağfiretine nâil olması ümit olunur. Diğer iki kısım ise tevbe etmeye muvaffak olamazlar ve kendileri için mağfiret umulmaz.

Müminûn Sûresi’nin 1 ilâ 11. âyet-i kerîmeleri, yedi güzel vasfa sahip olan müminlerin kurtuluşa ererek Cennetlerin en yükseğine vâsıl olacaklarını müjdelemektedir. Şöyle tefsir edilmiştir: